(1802-1885) Fransız şair ve yazar. Bir generalin oğlu olan Hugo, edebiyat tutkusunu ve yeteneklerini genç yaşında göstermiştir. Odes et ballades adlı şiir kitabını 1822’de yayımlamıştır. Aynı yıl evlendiği Adele Foucher ile, hayatını kalemiyle kazanma çabası yüzünden, zor bir hayat yaşamışlardır. 1823’te yazdığı Han d’Islande, 1826’da hazırladığı Buf-Jargal adlı romanlarını, politik düşüncelerinin hızla liberalizme kaydığını gösteren romanı Le dernier jour d’un condamne (1829) takip etmiştir. Romantizmin etkisini taşıyan ilk şiir kitabı Les Orientales de aynı yılda yayımlanmıştır.
Fakat bu dönemde Hugo’nun en büyük başarısı tiyatro alanındadır. Sahnelenmek için pek elverişli olmayan Cromwel’in (1827) önsözünde şiirin amaçlarının bildirisi yer alır. Sütün romantikler gibi Hugo da’, Aris. toteles mantığının temelleri üzerine kurulu sert yasalara körü körüne boyun eğen yazarları suçlar. Hayatın: gerçeklerini yansıtan traji-komik bir tiyatro anlayışını yüceltir. Shakespeare ve Schiller’i, Voltaire ve Racine’in klasik anlayışına karşı örnek gösterir. Sahnelenen ilk önemli piyesi Hernani (1830), büyük başarı kazanmış, bunu takip eden Marion de Lorme (1831), Le roi s’amuse (1832), Ruy Blas (1838) adlı oyunlarında Hugo, arka planında tarihi ve bölge sel olayların yer aldığı serüvenlere ve psikolojik durumlara yer veren bir drain anlayışını geliştirmiştir.
Tiyatrodaki başarısı, Hugo’yu Fransız romantik akımının öncüsü yapmıştır. 1841’de akademi üyeliğine seçilmiştir. 1848’de Fransız Meclisine giren muhafazakârlar arasında Hugo da vardır. Hugo kısa bir süre sonra sağ kanadın karşısına geçmiş ve işçilerin sefaletlerinin önlenmesi için çalışmak gerektiği inancını savunmuştur. 1851’de Louis Napoleon tarafından gerçekleştirilen hükümet darbesinden sonra Fransa’dan sürülmüş, sürgünde olduğu 18 yıl süreyle demokratik ve cumhuriyetçi bir yönetim için mücadele etmiştir. Napoleon III için yazdığı Napoleon le petit (1852) adlı broşür ve Les Châtiments (1853) adlı hiciv şiirleri bu kavgasının elle tutulur örnekleridir.
Sürgün dönemi, şiir ve roman yönünden verimli olmuştur. 15 yıllık bir çalışmadan sonra yayımlanan ünlü romanı Les Miserables (Sefiller 1862) Hugo’nun öteki eserlerindeki gibi, hissi çözümler araması bakımından eleştirilebilirse de yazıldığından bu yana dünyanın en popüler eserlerinden biri olmuştur.
Napoleon III’nun düşmesinden sonra (1871) Hugo Fransa’ya dönmüş, siyasi mücadeleye devam etmekle birlikte Meclisten istifa etmiştir. Komüncülere yardımı yüzünden Belçika’ya girmesi yasaklanmış, fakat Fransa’da gittikçe artan saygı ve sevgi kazanmıştır.
Victor Hugo Sözleri
- Kadınlar, kendilerine yapılan birçok şeyi affedebilir; ama affettikleri şeyleri hiçbir zaman unutmaz.
- En sağlam direniş: Kalbi temiz tutmak.
- Bir adam acı çekiyorsa, en büyük merhamet onun yarasına dokunmamak değil midir?
- Affetmek iyi insanların intikamıdır.
- Bir şey olmayı değil birisi olmayı amaç edinin.
- “Ölmek bir şey değil, sizlerle yaşayamamak korkunç.”
- “Beklenen gün gelecekse, çekilen çile kutsaldır.”
- Susmak da bazen yalan söylemekle eşittir.
- Hayatta en büyük mutluluk, sevildiğimize inanmaktır.
Çok iyi bir yazar